Gastcolumn van Netty Hartman

ZOMER?

In het verzorgingshuis waar ik werk, zijn mijn collega en ik bezig om slingers op te hangen voor Koninginnedag. Het is prachtig weer! Vanuit mijn ooghoeken zie ik hem aan komen lopen: ogenschijnlijk nonchalant, bij de hoek van de gang zoekend. Dan krijgt hij mij in het oog en loopt vastberaden op mij toe. “Mag ik  iets vragen?” Zoals altijd staat hij als een echte heer voor me. Gekleed in pak, met stropdas! Dat het overhemd en de das vlekken vertonen, heeft hij niet door. Hij heeft bij de douane gewerkt. Dat waren nog eens tijden! Op de grens met België  ’s nachts in het struikgewas liggen op de loer naar smokkelaars! Hij weet er alles van en vertelt er graag over. Evenals over de reizen die hij heeft gemaakt. Die verhalen zijn z’n houvast met deze wereld die steeds schimmiger wordt.  

“Waarom hangt u slingers op?”, vraagt hij nu. Ik leg hem uit dat het Koninginnedag is en dat we daarom druk zijn met versieren. Hij zegt het fijn te vinden dat er wat te doen is, en wanneer een andere bewoner die langsloopt, opmerkt dat er ook vrijmarkt is in de stad, reageert hij enthousiast: “Daar kan ik wel eens heengaan… Ik houd van de vrijheid, van weggaan!” Meteen versombert hij weer, kijkt me aan en constateert het meer dan hij het vraagt: “Ze hebben mijn fiets afgepakt hè? Ze denken zeker dat ik tegen een lantaarnpaal rijd. Het is zulk mooi weer! Maar ik kan ook gaan lopen!” Ik zeg niet dat het beter is dat hij niet weggaat, dat hij zou verdwalen… Ik probeer hem enthousiast te maken voor de muziek die straks komt, daarna kan hij nog kijken of hij wil gaan. Hopelijk is hij zijn voornemen tegen die tijd vergeten.

Zomer? Voor hem is het beter dat het alle dagen regent…

Netty Hartman